“Праходзьце, даражэнькія мае, праходзьце!” – за-прашала да сябе ў кватэру  жанчына, хочацца сказаць, тэатральнай знешнасці, і адчуванне было такое, што мы з ёю ўжо сустракаліся. Праз хвіліну-другую стала зразумелым, што гэтае адчуванне – здаўна, з той пары, калі  Галіна Радына-Марцінкевіч пачала дасылаць свае вершы ў рэдакцыю часопіса “Дыялог” – яны такія ж шчырыя, багатыя сэнсам, …

Чытаць далей ‘Слёзы радасці’ »