Где ты, радость моя?

…Эта комната – как комната памяти, как домашнее святилище. Антонина сделала ее таковой, потому что в этой комнате Миша работал за компьютером, читал и перечитывал литературу, иногда делал наброски эскизов – ее сын был художник. Но это – в прошлом. В настоящем – о нем только память. И розочки у его портрета, которые мать привозит …

Чытаць далей ‘Где ты, радость моя?’ »

Бог чуе на ўсялякай мове

Ад апошняга Свята Божага Нараджэння бабуля Насця распачала 103-і год жыцця. Заўсёды чакае Вялікадня. “З Вялікаднем, – кажа, –  і дзень большы, і вясна  на ганак ступае, і жыць весялей. На Вялікдзень самая  галоўная ноч года –  Пан Езус з мёртвых устаў! А што пра людзей кажуць,  то  шанс тут такі: як Бог дасць! Мне …

Чытаць далей ‘Бог чуе на ўсялякай мове’ »

Поверить в любовь

Зачем мы на этой земле? Ты, я, он, она – все?.. Зачем-то мы ж созданы Богом! Не просто пить, есть, спать…   Господь, наверное, от каждого из нас ждет еще какого-то  результата (или хотя бы признания, что являемся частью Им созданного мира, частью Его замысла). Просто Он терпелив, поэтому долго ждет.   Владимира и Людмилу Господь …

Чытаць далей ‘Поверить в любовь’ »

У Бога памылак не бывае

Калі  сям’я  светлай  памяці   Леанарда  і   Веранікі  Хамені ў 1958 г. пакідала родныя  мясціны, а разам з імі  і  межы  Беларусі, малодшаму  іх сыну Мар’яну  быў усяго годзік. У Польшчы, куды яны выехалі  і  дзе абаснаваліся на пастаяннае  месца  жыхарства,  нарадзіліся  яшчэ двое – Збышэк  і  Ядзя, але  Богу, відаць, было пажадана, каб  менавіта  Мар’ян  …

Чытаць далей ‘У Бога памылак не бывае’ »

На ступеньках к Богу

Она была третьим, последним  ребенком в семье, которому, как оказалось,  не совсем рад был отец – ждал мальчика. Позднее жизнь нивелировала  различия между детьми желанными и ею, на тот момент не желанною, но чувство недополученной  в детстве любви в ней осталось…     Росла, однако, натурой тонкой и целеустремленной, тянулась к знаниям, сельскохозяйственной науке, чем …

Чытаць далей ‘На ступеньках к Богу’ »

Расскажи Богу о своих планах

Известная писательница Дарья Донцова рассказала о своей болезни спустя четырнадцать лет. У меня с момента обнаружения заболевания времени прошло намного меньше, но я расскажу сейчас, чтобы кто-нибудь, прочитав мое свидетельство, почерпнул (возможно) из моего опыта что-нибудь для себя намного раньше, но что обязательно пошло бы ему на пользу.   …Мне кажется, люди не знают, что …

Чытаць далей ‘Расскажи Богу о своих планах’ »

Выйдзі насустрач…

Міласэрнасць у характары беларусаў існавала заўсёды, толькі, можа, не заўсёды называлі людзі так свае добрыя ўчынкі. Рыгор Барадулін у адным са сваіх вершаў пісаў:     Мы ўсім сваёй гасціннасцю вядомы,Надзейныя сябры і дружбакі,І госць, і падарожны ў нас, як дома…     Заўсёды кармілі галодных, саджалі за стол жабракоў, шанавалі старэйшых і апекаваліся хворымі. …

Чытаць далей ‘Выйдзі насустрач…’ »

Бог рыхтуе час, каб узяць нас за руку

Напэўна, кожнаму з нас Бог дапамагае кожны дзень, нават калі аб гэтым Яго і не просім. І моцна  шчаслівы той, хто заўважыў  Ягоную Міласэрнасць. Але шчаслівымі лічаць сябе нямногія, значыць, не заўважылі?…     А ці лічыць сябе шчаслівай Аліна? – Чаму не? – усміхнулася ў адказ. – Дзякуй Богу,  пенсіі дачакалася, а магла і …

Чытаць далей ‘Бог рыхтуе час, каб узяць нас за руку’ »

Давяраю Табе

Працягваем друкаваць сведчанні аб прысутнасці Бога і Божай Міласэрнасці ў жыцці, запісаныя  сёстрамі Кангрэгацыі  Сясцёр Маці Божай Міласэрнасці ў Лагеўніках (Кракаў)  і ўзятыя з сайта кангрэгацыі.     Ганна і Рышард Падбароўцы:   –30.03.2011 наша дачка Вікторыя  атрымала чарэпна-мазгавую траўму. 31 сакавіка пасля аперацыі яна знаходзілася на інтэнсіўнай тэрапіі, прыйшоў да яе ксёндз капелан і …

Чытаць далей ‘Давяраю Табе’ »

Давяраю Табе

Працягваем друкаваць сведчанні аб прысутнасці Бога і Божай Міласэрнасці ў жыцці, запісаныя  сёстрамі Кангрэгацыі  Сясцёр Маці Божай Міласэрнасці ў Лагеўніках (Кракаў)  і ўзятыя з сайта кангрэгацыі.   Ганна: –Бог выпрабаваў мяне маёю хваробаю і хваробаю блізкіх, утратаю прэстыжнай пасады, фінансавымі праблемамі. Наогул з паспяховай жанчыны ў бізнэсе стала  звычайнай.  Напачатку  перашкаджала немач, боль, крытыка  акружэння… …

Чытаць далей ‘Давяраю Табе’ »

Ніколі не позна

Як захаваць сям’ю, як не згубіць пачуцці, якія многа гадоў назад з’ядналі любячыя сэрцы? Гэтыя пытанні заўжды хвалявалі сужонкаў. Заснавальнікі руху “Сужэнскія Сустрэчы” Ірэна і Ежы Гжыбоўскія (Польшча) даюць пэўныя парады.   – Нашае сужэнства, нягледзячы на тое, што маладое, засталося занядбаным  праз недахоп навыкаў  размовы і слухання… Практычна было прайграна, і ўжо пачаўся працэс …

Чытаць далей ‘Ніколі не позна’ »

Давяраю Табе

У Санктуарый Божай Міласэрнасці ў Лагеўніках (Кракаў), дзе памерла Святая Фаўстына, дзе знахо-дзяцца яе рэліквіі і адкуль прамянюе  бясконцая Божая Міласэрнасць, прыходзяць штодня пілігрымы, каб супольна памаліцца і падзякаваць сёстрам Кангрэгацыі Сясцёр Маці Божай Міласэрнасці за дар несупыннай малітвы для іх і для ўсяго свету. Разам з імі прыхо-дзяць  і людскія сведчанні аб заступніцтве Святой …

Чытаць далей ‘Давяраю Табе’ »

Што Бог злучыў…

…Вярталіся мы з бр. Карнэліем з мястэчка Сапоцкін, што  прытулілася паміж дзяржаўнымі межамі Беларусі і Польшчы – з аднаго боку і Беларусі і Літвы – з другога, і не пакідала  ўражанне, быццам перагарнулі адразу некалькі старонак гісторыі мястэчка і яе жыхароў – гісторыі слыннай і драматычнай, прыгожай і непаўторнай адначасова. Не пакідала таксама ўражанне ад …

Чытаць далей ‘Што Бог злучыў…’ »

Никто, кроме Бога

…Она никогда не запирала дверь, пока сын не вернется. И не ложилась спать – привыкла встречать: он был ее радостью, ее смыслом жизни, светом в ее окне. Молодой, красивый, умный, добрый, обаятельный. Всегда знала, с кем и куда пошел, чем занимается, когда будет дома. Знала всех его друзей – парни считали его душой компании, и …

Чытаць далей ‘Никто, кроме Бога’ »

Мінімальная вышыня

…І што гэта такое – чалавечае шчасце? Якім памерам яно? Ці ёсць такі разумны і  далікатны прыбор, каб наогул зафіксаваў яго адным словам: ”ёсць” або  “няма”. Бо самі мы, бывае, нават не заўсёды адпаведна яго разумеем, але шукаем. А можа, яшчэ й  не там  шукаем?                          Ён…А ці ў яго было што незвычайнае …

Чытаць далей ‘Мінімальная вышыня’ »

Крыж любові і служэння Ядзвігі Пастэрнак

Пра 87-гадовую каталічку з вёскі Муляры Вілейскага раёна ведае, без перабольшвання, уся Беларусь.Папа Францішак прыслаў ёй асабіста пасланне, упершыню скарыстаўшы нашу беларускую мову ды папрасіўшы спадарыню Ядзвігу памаліцца за яго… Апошняе прыцягнула ўвагу і нашага часопіса. Даследаваць  карані сапраўднай веры Богу, зазірнуць у душу гэтай жанчыны было мэтай нядаўняй сустрэчы з ёю. Уразіла пані Ядзвіга …

Чытаць далей ‘Крыж любові і служэння Ядзвігі Пастэрнак’ »

Бог воздает в свое время

…Немолодая женщина пришла к учительнице своего сына: дескать, не слушает, замкнулся в себе, способный к наукам, в перспективе мог бы, как отец, иметь хорошую специальность, карьерный  рост, но, увы, – никаких видов на успех… Учительница внимательно выслушала, потом спросила: «А почему Вы считаете, что он должен быть обязательно, как вы? Он – третий после вас, …

Чытаць далей ‘Бог воздает в свое время’ »

Благаслаўлёныя Богам

– Ох, людцы  добрыя, а як жа час ляціць хутка! Восем дзясяткаў пражыла  – быццам восем старонак з вучнёўскага сшытка перагарнула, – усміхаецца жанчына. – Але на кожнай старонцы была навука: як Божыя запаведзі выконваць, як з людзьмі абыходзіцца, як працаваць. Некалі мая бабуля (памерла ва ўзросце 96 гадоў) вучыла: “Выходзь у поле раненька, не …

Чытаць далей ‘Благаслаўлёныя Богам’ »

Поруганный. И восставший

История Креста на территории храма Матери Божьей Фатимской в Барановичах – не из тех, которые рассказывались нашими пра-, пра-, пра-,  а происходившая на глазах многих ее очевидцев и участников, живущих ныне. История до сих пор трепетная и волнующая. 1994-й год, свобода от коммунистических догматов, свобода вероисповедания. Люди получили, наконец, возможность открыто посещать церкви и просить …

Чытаць далей ‘Поруганный. И восставший’ »

У ценю Маці Божай Будслаўскай

У ценю Маці Божай Будслаўскай – Ну скажыце, калі ласка, ці можа быць месца дзе прыгажэйшае, чым тое, дзе я жыву? – пытала пані Аня (так называюць жанчыну ўсе, хто прыходзіць да касцёла), не патрабуючы на сваё  пытанне адказу. – Раніцою выйду на ганачак хаты – у паветры водар кветак, птушкі на розныя галасы заліваюцца, …

Чытаць далей ‘У ценю Маці Божай Будслаўскай’ »