Вопрос-ответ

Духоўная камунія – магутны лек на хваробы жыцця

 

кс Андрей РылкоЭпідэміялагічная  абстаноўка ў нашай (і не толькі) краіне нарадзіла шмат складаных  пытанняў, на якія людзі шукаюць адказу. Сярод іх – адно з важнейшых, якое часта агучваецца вернікамі і пра якое  пытаюцца нашыя чытачы ў тэлефонных званках:  што такое Духоўная камунія і як яе атрымаць?

З просьбай растлумачыць сэнс і плёны  Духоўнай камуніі  рэдакцыя  звярнулася  да канцлера  Пінскай курыі кс. Андрэя РЫЛКА.

 

 

Езус адказаў ім: «Я — хлеб жыцця; хто прыходзіць да Мяне,

не будзе галодны, і хто верыць у Мяне,

ніколі не будзе прагнуць». (Ян 6, 35)

 

Што азначае “Святая Камунія”?

 Слова “камунія” ў перакладзе з лацінскай мовы азначае “еднасць”. Святая Камунія – гэта з’яднанне з Хрыстом, уваход у сакрамэнтальную (таямнічую) еднасць з Ім праз прыняцце (спажыццё) Яго Цела пад відам Хлеба і Яго Крыві пад відам Віна, якія мы атрымліваем у сакрамэнце Эўхарыстыі (падчас святой Імшы). Святая Камунія – гэта прыняцце з верай і ў стане асвячальнай ласкі (без граху) Цела і Крыві Хрыста, што азначае асаблівую лучнасць з Богам не толькі духоўна, але і фізічна – праз спажыванне Яго як Хлеба (Ян 6, 35. 53- 58). Святая Камунія – гэта неспасцігальны і найсвяцейшы дар, які дае нам Езус у сакрамэнце (таямніцы) Эўхарыстыі (Мц 26, 26-28). Святая Камунія дае нам магчымасць з’яднацца са Святой Тройцай, увайсці ў жыццё з Богам і ў Богу ўжо тут на зямлі (ККК, 1391). 

 

Што такое “Духоўная камунія”?

 Акрамя сакрамэнтальнай Святой Камуніі існуе яшчэ адна магчымасць асаблівага з’яднання з Богам. Гэта Духоўная камунія. Яна прадугледжана на тыя выпадкі, калі няма магчымасці звычайна фізічна прыняць найсвяцейшыя сакрамэнтальныя постаці Эўхарыстыі. Духоўная камунія – гэта асаблівы малітоўны акт веры і прагненне з’яднання з Богам. Гэта не пачуццёвае прагненне, хоць пачуцці заўсёды напаўняюць кожнае нашае перажыванне.

У Духоўнай камуніі вернік імкнецца паяднацца і злучыцца з Богам на ўзроўні розуму, волі і ўсяго жыцця. Разумовы ўзровень азначае свядомае вызнанне веры ў рэальную прысутнасць Езуса ў таямніцы Эўхарыстыі. На ўзроўні волі ўзнікае жаданне адказаць Богу любоўю на Яго любоў, выражаную ў Ахвяры Крыжа і дадзеную кожнаму з нас у таямніцы Эўхарыстыі і Святой Камуніі. Такі акт волі ператвараецца ў малітву, у якой выказваем Езусу нашу любоў і жаданне, каб Ён увайшоў, перамяніў нашае жыццё і навечна з’яднаў яго з Богам. Гэта малітва глыбокага духоўнага яднання ўсяго сябе з Богам.

Практыкаванне  Духоўнай камуніі – гэта азнака або немагчымасці прыняцця “звычайнай” Святой Камуніі, або выраз глыбокага прагнення верніка з’яднацца з Богам. Знакаміты тэолаг  Юзэф Ратцынгер (пазнейшы Папа Бэнэдыкт XVI) у сваёй  кнізе “Соль зямлі” называў неад’емнымі элементамі перажывання  Духоўнай  камуніі стан цярпення па прычыне немагчымасці фізічна прыняць Цела і Кроў Хрыста, а  таксама стан тугі па поўнаму  з’яднанню з Богам, пераадоленню  ўсіх  існуючых перашкод на гэтым  шляху.

 

Хто можа прымаць Духоўную камунію?

 Кожны вернік, які выконвае ўсе ўмовы, неабходныя для звычайнага прыняцця Святой Камуніі ў сакрамэнце Эўхарыстыі, але не мае на гэта фізічнай магчымасці, можа прыступаць да Духоўнай камуніі. Акрамя таго, да нейкай формы Духоўнай камуніі заахвочваюцца тыя вернікі, якія маюць перашкоды ў прыняцці Святой Камуніі. Напрыклад,у некаторых выпадках, сужэнцы ў паўторным шлюбе.

Калі вернік знаходзіцца ў стане асвячальнай ласкі (без граху), то ў часе Духоўнай камуніі атрымлівае такія самыя ласкі, як у прыняцці звычайнай Святой Камуніі падчас Святой Імшы (гл. Кангрэгацыя веравучэння, “Sacerdotium ministeriale”, 6.08.1983, 4). Пры  гэтым неабходна падкрэсліць, што гаворка ідзе  пра сітуацыю рэальнай немагчымасці прыняць Св. Камунію. Гэта звязана з выпадкамі поўнай адсутнасці святара або немагчымасці ўдзелу ў св. Імшы. З такімі выпадкамі сустракаемся ў краінах, дзе адбываецца пера-след  Касцёла, або, так як часта здараецца сёлета, падчас эпідэмічнай  ізаляцыі  ці немагчымасці  ўдзельнічаць  у св. Імшы і прымаць св. Камунію па прычыне хваробы. Да такой катэгорыі асобаў адносяцца і вязні, і ўсе іншыя вернікі, якія  фізічна не могуць прыйсці  ў касцёл на св. Імшу або  па нейкіх прычынах не прымаць фізічна св. Камунію. Трэба дадаць, што да Духоўнай камуніі можна прыступаць бясконцую колькасць разоў, незалежна  ад  таго, ці  ў  да-дзены  дзень прымаў Св. Камунію ці не.

 

Як прымаць Духоўную камунію?f-str-27

 Духоўную камунію прымаем у выглядзе малітоўнага акту. Варта спачатку ўсвядоміць, чым ёсць дар Езуса  ў сакрамэнце Эўхарыстыі і Святой Камуніі. Гэтая свядомасць нара-джае глыбокую ўдзячнасць і прагненне паяднання з Богам. І першае, і другое можна выказаць Богу ў выглядзе малітвы,  узятай з малітоўніка, а можна – сваімі словамі.

Часам прапануецца напоўніць Духоўную камунію некаторымі элементамі таго, што мы перажываем падчас святой Імшы: вызнаць жаль за грахі (“Спавядаюся Богу Ўсемагутнаму….” або “Пане, змілуйся…”), прачытаць фрагмент Евангелля (напрыклад, праду-гледжаны на сённяшні дзень у літургіі Касцёла), прачытаць “Ойча наш…”, “Баранку Божы…”, пасля чаго перайсці да малітвы Духоўнай камуніі. Гэтая малітва можа быць доўгай, а можа быць зусім кароткім заклікам, напоўненым прагненнем дасканалага з’яднання з Богам і запрашэннем Езуса напоўніць усё нашае жыццё.

Паяднанне з Богам – гэта мэта жыцця кожнага хрысція-ніна. Святая Камунія – гэта вяршыня і неспасцігальны дар з’яднання з Езусам, які дадзены чалавеку ўжо тут, у зямным жыцці. Усведамленне гэтага дару і ўсяго, чым ён напаўняе зямное жыццё хрысціяніна на шляху да вечнасці, нараджае натуральнае жаданне прабываць у стане камуніі з Богам пастаянна. Выразам  такога злучэння з Хрыстом з’яўляецца Духоўная камунія. Яна стано-віцца асабліва важнай тады, калі няма магчымасці ўдзель-нічаць у сакрамэнце Эўхарыстыі, у св. Імшы. Тады такое духоўнае, малітоўнае  з’яднанне  з Богам дапамагае нам хоць у нейкай ступені  перажыць  тое, што прымаем  у  Святой Камуніі і што дадзена нам будзе ва ўсёй паўнаце ў небе (ККК, 1405).

 

 

Акт духоўнай святой камуніі Папы Францішка:

 “Схіляюся  ля Тваіх ног, о Езу мой, і ахвярую Табе пакаянне майго скрушанага сэрца, пакорнага ў сваёй мізэрнасці і ў Тваёй святой прысутнасці. Адарую Цябе ў сакрамэнце Тваёй любові. Прагну прыняць Цябе ў гэтай убогай святыні, якую прапануе Табе маё сэрца. У чаканні радасці сакрамэнтальнай камуніі хачу прыняць Цябе духоўна. Прыйдзі да  мяне,  о Езу мой, каб я прыйшоў  да  Цябе. Няхай  Твая любоў  распаліць усяго мяне на  жыццё і на смерць. Веру ў Цябе, давяраю Табе, люблю Цябе”.

 

Кс. Андрэй РЫЛКА


 

Артыкулы, блiзкiя па сэнсу:

Добавить комментарий