Хвала Хрысту!
Што сталася са словам “любоў”? Нiчога не сталася. Толькi разбурана слова ў нашых сэрцах. «Хтосьцi сапраўды любiць i любiмы, а хтосьцi не. А любоў не змяняецца, яна iснуе незалежна. Хочаш прымай яе i жывi з ёй, а хочаш не прымай. Вось i ўсё» (С.К.) Пра свае адчуванні пішы на na-ty@list.ru
Любоў не патрабуе ружовых акуляраў
АКТУАЛЬНА
Ведаеш, што я табе скажу? Ты можаш колькі хочаш лiчыць, што вакол, у свеце шмат несправядлiвасцi, нянавiсцi, абыякавасцi, цемры… Можаш i далей быць рэалiстычным песiмiстам. А калi раптам «прачнешся», ведай… Галоўнае святло, промень любовi – унутры цябе, ён здольны шмат змянiць. I як толькi ты пачнеш «карыстацца» гэтым святлом у сваiм жыццi, а не шукаць цi патрабаваць яго, павер, усе вакол цябе засвецiцца любоўю. Усе проста, хочаш змянiць свет – пачнi з сябе.
Так шмат напiсана пра любоў, так шмат сказана. I разам з тым пра любоў казаць цяжка, але яна, напэўна, адзiная варта слоў. I хочацца запытацца: «А што сталася са словам “любоў”?» Любоў праходзiць праз усё нашае жыццё. Толькi якая гэта любоў? Якая яна ў тваiм жыццi? Чыстая, доўгацярплiвая, дзейсная – якой яна насамрэч ёсць? Цi заношаная, бессэнсоўная, зарэкламаваная, якой зрабiлi яе мы, ужываючы гэта слова да ўсяго, што рухаецца… І, на жаль, не толькi.
Любоў – пульс хрысцiянства, гэта самае яго жыццё. Бо верым у Таго, хто Сам ёсць Любоў (1 Ян 4, 16). I гэта дзейсная любоў, якой было б добра навучыцца i нам. «Станем любiць не словам…, але справай…» (1Ян 3, 18). Гэта найлепшыя словы, бо «любоў» – гэта «дзейнiк». Гэтае слова патрабуе дзеянняў, а не ружовых акуляраў. Усе ведаеце гiмн любовi «Любоў доўгацярпiць, умiлажальваецца, любоў не зайздросцiць…» (1Кар 13, 4). Перачытай i заўважыш, што любоў «дзейнiчае». Разумееш?! Любоў… Любоў недасягальная, бо яна большая за ўсiх нас. Таму што «нiколi не перастане», нават калi «часу ўжо не будзе» (Адкрыццё 10, 6).
Першай справай, сябар, задай сабе пытанне: я кахаю свайго мужчыну/сваю дзяўчыну? А што гэта значыць – «Я цябе кахаю»? Як кажаш ты гэтыя словы? Цi кажаш наогул? Можа для цябе сказаць iх так проста, як і сказаць «люблю марозева цi пiва»? «Кахаю яго», як «я не магу без яго», «ён – сэнс майго жыцця» i г. д.? Гэта, канешне, добра, але як наконт «мм, я кахаю яго так моцна… але Хрыстус – Валадар майго сэрца». Не думайце, што так кажуць людзi, якiя нiколi не кахалi, не ведаюць, што гэта такое. Сэнс у тым, каб правiльна расставiць прыярытэты – тады столькi “войнаў” можна было б пазбегнуць у галовах лю-дзей.
Так, нам пашанцавала, мы маем два словы: «любоў» – у дачыненнi да кнiгi i «каханне» – да мужчыны/дзяўчыны. Не губляйце сэнс гэтых слоў. «Колькi, напрыклад, розных слоў у свеце, i нiводнага няма без значэння (1 Кар 14, 10).
Бог даў дзве запаведзi любовi, дзе першая – мера другой i наадварот.
Сябар, я заахвочваю цябе палюбiць i звярнуцца да Крынiцы Любовi. Да таго, хто Сам ёсць Любоў. Гэта тая Любоў, сэнс якой не зменiцца праз усё iснаванне свету.
Паразважаем: што сталася со словам “любоў”?