Хвала Хрысту!
Давай паспрабуем абудзіць у сабе тугу па Богу. Божа, дзе Ты?.. Чаму я Цябе не бачу, не чую, не адчуваю? Можа трэба ў цішыні ў малітве ўслухацца?..
Разважанні падрыхтаваў кс. Андрэй Багдановіч (г. Брэст, парафія Узвышэння Святога Крыжа). Не забывайся пісаць мне на Dialog-na-ty@tut.by
Размова з Богам
АКТУАЛЬНА
Калі гаворым “размова з Богам”, то нядрэнна было б пры гэтым мець на ўвазе дыялог. Хрысціяне вельмі часта ўжываюць акрэсленні “малітва” і “размова з Богам” як тыя, што маюць аднолькавае значэнне, і гэта праўда. Але толькі тады, калі мы сапраўды “размаўляем”, а не вя-дзём бясконцы маналог.
Як і ў выпадку з іншым чалавекам, размова з Богам будуе адносіны паміж мною і Ім. У гэтых адносінах Бог заўсёды адкрыты на нас і заўсёды мае Слова для кожнага з нас. Тут справа за намі – ці гатовыя мы прысвяціць час і сілы для таго, каб унесці свой уклад у гэтыя адносіны, адкрываючыся на размову. Неабавязкова гэта павінна быць малітва сталымі формуламі, якія сустракаем у малітоўніку. Галоўныя малітвы хрысціяніна з’яўляюцца пэўным “шкілетам”, асновай, на якую мы пакліканы “нарасціць” усё астатняе – спантанную малітву сваімі словамі, ціхую малітву ў адарацыі ці разважанні.
Ёсць розныя віды малітоўнай размовы з Богам. Гэта і малітва просьбы, і малітва падзякі. Малітва ў цярпенні і аб выбаўленні ад ворагаў. Пагля-дзець толькі на кнігу псальмаў і можна ўбачыць шмат прыкладаў. І размова мае некалькі вынікаў. Па-першае, мы будуем адносіны, звяртаемся да Бога. Па-другое – заўсёды вучымся даць месца Богу, прыслухацца да Яго адказу ў Яго натхненні праз Слова ці сітуацыю. І па-трэцяе – называючы рэчы сваімі імёнамі, канкрэтызуючы свае думкі на малітве, мы, аддаючы іх Богу, праз Яго ласку можам іх жа ўбачыць у іншым святле.
Частая небяспека – хованка ў сваіх планах. Бяда, калі пры звяртанні да Бога мы адразу ж самі сабе прыдумваем адказ, калі па-сутнасці, размаўляем самі з сабою. Размова з Богам прадугледжвае, што праз будаванне адносінаў з Ім мы бліжэй Яго пазнаём. Звяртаючыся да Святога Пісання, углядаючыся ў Яго дзеянні, словы, паставу, можам убачыць, які Ён і толькі тады зразумець Божую Волю. Як кажуць: “а што б Езус зрабіў у гэтай сітуацыі”. Можам назваць гэта “поглядам на свет, чалавека, сітуацыю вачамі Бога”.
Калі не будзем ведаць Яго са-праўднага, то заўсёды будзем жыць у сваіх “паветраных замках”, у сваіх уяўленнях і самападмане. І таму размова з Богам заўсёды палягае на ўменні слухаць, глядзець, адчуваць. Мы баімся цішыні і часта толькі і шукаем, каб нечым яе запоўніць. Нават у такой цудоўнай рэчы як малітва. Каб не быць самадастатковым, варта выйсці насустрач іншаму, насустрач Богу, Які мае што мне сказаць – мае “Словы вечнага жыцця” (пар. Ян 6, 68).
Пытанне: што кажа табе Пан Бог сёння?
|
ШЧЫРА
Дзіяна Камінская (в. Будслаў, парафія Ўнебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі): – Што мне Пан Бог кажа сёння? Сёння Яго голас не так лёгка пачуць. Жыццёвая мiтусня закладае твае вушы i тваё сэрца. I здаецца, што нiчога не зменьваецца i ўсё добра, але трэба толькi спыніцца. Часам ты разумееш, што нават у цішыні адразу нiчога не пачуеш. Патрэбна пауза, якая дапаможа надаць голасу Пана вялiкую гучнасць. Самае галоўнае – жадаць пачуць Яго: «Я цябе люблю». |
|
Сцяпан Цэргель, дыякан (Пінская вышэйшая духоўная семінарыя імя св. Тамаша Аквінскага): – Господь видит, как удивляюсь я все изменяющемуся миру, его нестабильности и противоречиям (меняются законы в государстве, курсы валют, начальники, нормы морали, отношения между людьми, цены и т.д., и т.п.), и говорит мне: “Все, что ты сейчас перечислил, – лишь внешние факторы, которые не могут изменить Истину, потому что даже в этом стремительно меняющемся мире Христос остается одним и тем же – “вчера, сегодня и вовеки”. А ты избрал путь Христа – иди за Ним!
|
|
Вольга Бранавец-Янковіч (в. Ваўкалата, парафія св. Яна Хрысціцеля): – Яго голас растаў у навакольным свеце, у прыгажосці зімовай прыроды, кволай і пяшчотнай, у людзях, якім першыя маразы пашчыпваюць насы і ружовяць шчокі. Праз словы, фарбы і гукі Пан кажа, што Ён блізка, Ён побач, як добры Пастыр, і не пакіне мяне адну сярод процьмы спраў і абавязкаў. Ён змушае ўсё часцей задумвацца пра таямніцу ўцелаўлення Божай любові ў чалавека і вядзе штодня дзівосным шляхам, поўным хараства стварэння і неспасцігальнай глыбіні Яго Слова. |
|
Юра Клачкевіч (г. Івянец, парафія св. Міхала Арханёла): – Сегодня, в мире скоростей, шума, засилия рекламы, к сожалению, я Его не слышу. Или забыл, что означает слышать… Но это совсем не значит, что Он не присутствует в моей жизни, нет! Я верю, что Он ведёт меня за руку, даже когда я этого не чувствую, когда не задумываюсь об этом. И каждое воскресенье я напоминаю себе о том, что без Него – никак!
|
