Хвала Хрысту!
Хочаш змяніць свет – пачні з сябе. Пачні не з панядзелка, пачні з папяльцовай серады. І пра свае адчуванні напішы мне на Dialog-na-ty@tut.bу
40 дзён наперадзе
АКТУАЛЬНА
Папяльцовая серада. Чарговая ў нашым жыцці. Пачатак шляху. Вельмі хочацца добра пачаць гэты шлях, каб наступныя 40 дзён не прайшлі бясследна.
З чаго б пачаць? На пачатку Вялікага посту, у папяльцовую сераду, асабліва звярніся да Духа Святога і прасі аб святле, каб Ён адкрыў табе, над чым у гэты час табе працаваць, каб ты мог здзейсніць пост, годны Госпаду. Варта паразважаць, якім ты бачыш сябе сваімі вачыма? Якім бачыць цябе Бог? Вось мы пасыпаем галаву попелам. Няхай гэты попел нагадвае нам пра тое, хто мы і дзе мы.
Попел быццам пустыня… Можа, падарожнічаючы па свеце, хтосьці пабываў у пустыні? Пясок, спякота, шмат месца, дзе няма нічога, дзе нішто не можа жыць, няма раслін, дрэў, жывёл, людзей… І калі раптам убачым, што ўсё ж нешта там жыве, думаем: а ці гэта магчыма? Як тут можна жыць?
Калі Дух і нас вядзе ў пустыню, то хоча, каб мы вызваліліся ад усяго, каб у нас нічога не было, каб мы адарваліся, адчапіліся ад усяго, што нас трымае, ад чаго ў нейкай ступені мы залежныя. Трэба нам выйсці туды, дзе няма нічога. Пражыць пост у пустыні. Літаральна, мусіць, не атрымаецца, але гэты выраз – «выйсці ў пустыню» шмат нам кажа, шмат чаму вучыць. Выйдзі ў пустыню – адыйдзі ад таго, што цябе трымае, што цябе адцягвае, што табе перашкаджае. Жыццё ў пустыні не простае, працаваць над сабой цяжка.
Асноўнае для нас у гэты перыяд – гэта малітва, пост і ўчынкі міласэрнасці. Але каб атрымаць плён Вялікага посту, трэба пачынаць ужо зараз. Пачні з малога, галоўнае пачаць дзейнічаць. Калі адчуваеш, што трэба больш маліцца – маліся больш. Адчуваеш, што патрэбны пост, устрымайся, і справа не толькі ў ежы. Калі адчуваеш, што трэба нешта міласэрнае зрабіць – не адкладай гэта на лепшы час. «Вось цяпер час спрыяльны, вось цяпер дзень збаўлення» (2 Кар 6, 2).
Малітва, пост і міласціна – гэта месцы, у якіх Айцец хоча аздаравіць нас, узмоцніць. Малітва стварае нашыя адносіны з Госпадам, каб мы маглі размаўляць з Ім, задаваць пытанні і слухаць Яго адказы ў Яго ж Слове, пост паказвае нашыя ўласныя абмежаванні, накіраваныя на тое, каб вызваліць час і месца ў сэрцы, каб напоўніцца Словам, а міласціна – не праява нашай перавагі, а праява чулага сэрца на патрэбы бліжніх.
Выкарыстай магчымасць зрабіць добрае для самога сябе і для бліжняга. Наперадзе 40 дзён асаблівай Божай ласкі. Бог чакае.
Пытанне: ці пасыпаеш галаву попелам? Што гэта азначае для цябе?