Хвала Хрысту!
Заклік Яна Хрысціцеля «пакайцеся» – гэта заклік да нас, цяпер і тут, гэта наша заданне на гэты Вялікі Пост. Мы прызвычаіліся чуць такія словы, але наколькі за гэтымі словамі паспявае нашае сэрца?
Разважанне падрыхтавала Тамара Мінютка (г. Мінск, парафія Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі). Калі ласка, не забывайся пісаць мне на Dialog-na-ty@tut.by
Бог не хаваецца ад нас
АКТУАЛЬНА
Вось і адгучалі апошнія калядкі, а значыць – самы час задумацца пра пастановы на Вялікі Пост. У кожнага з нас адметныя жыццёвыя абставіны, зыходзячы з якіх мы мусім вырашыць, у чым варта сябе абмежаваць, альбо што трэба змяніць, каб паглыбіць адносіны з Богам. Што ж трэба зрабіць асабіста мне, каб гэты Вялікі Пост быў плённым?
Я маладая мама, і кожны мой новы дзень падобны да папярэдняга. І напоўненыя гэтыя дні быццам бы дробязнымі бытавымі клопатамі, якія, тым не менш, высмоктваюць з мяне амаль усе сілы. На малітву, грунтоўную размову з Богам час знаходзіцца рэдка. Ды й, седзячы дома ў дэкрэтным «адпачынку», я менш патрабую канкрэтнай Божай дапамогі ў параўнанні з, напрыклад, насычаным падзеямі студэнцкім жыццём. Адпаведна, я радзей звяртаюся да Яго са сваімі просьбамі. Аднак прага Божай прысутнасці ў маім жыцці меншай не стала. Вялікі Пост – шанс змяніць гэтую няпростую духоўную сітуацыю. Я бачу выйсце ў выкананні аднаго з прынцыпаў манаскага жыцця: у спалучэнні ма-літвы і штодзённай працы. Мыць посуд, разважаючы над прачытаным Божым Словам, гатаваць вячэру, робячы рахунак сумлення, гуляць з сынам у парку, молячыся на Ружанцы… Трэба толькі перамагчы духоўную ляноту, і я ўпэўнена, Бог шчодра адорыць Сваёй ласкай таго, хто будзе паслядоўна выконваць такія пастановы. Значыць, і мяне.
Зараз мае галоўныя духоўныя настаўнікі – дзеці. Яны вучаць асноўным хрысціянскім цнотам: пакоры, цярплівасці, разважлівасці, мужнасці. А галоўнае, яны вучаць са-праўднай бескарыслівай Любові. Любові, якая перамагае боль, раздражнёнасць, стому, эгаізм. Так, яны забіраюць маю свабоду і амаль увесь час. Але ўзамен даюць каштоўны духоўны досвед, дзякуючы якому пачынаеш глыбей разумець Бога, для якога ўсе мы – малыя дзеці. Праходзячы школу мацярынства, я вучуся ахвярнасці; вучуся любіць, не патрабуючы нічога ўзамен. Я станаўлюся лепшай хрысціянкай. У маім сэрцы расце ўдзячнасць Богу і маёй уласнай маме за тое, што яны выхоўвалі мяне і дазволілі стаць тым, кім я ёсць.
У Вялікім Посце пастараюся гля-дзець на маё мацярынства ў святле Евангелля. У кожнай праведзенай з малечамі хвіліне, прыемнай і не вельмі, у кожным выпрабаванні я буду шукаць знакі Хрыста і чэрпаць суцяшэнне ў Ягоным крыжовым шляху і Ўваскрасенні. Як Ён памёр за мяне, так і я буду штодзённа «паміраць» за сваіх дзяцей.
Жадаю вам, каб Дух Святы даў мудрасці зрабіць правільныя пастановы на Вялікі Пост, а таксама даў сілы іх выканаць. Часам здаецца, што Бог недзе згубіўся сярод што-дзённай мітусні, але Ён ніколі не хаваецца далёка. Варта толькі пачаць шукаць Яго…
Плённага ўсім Посту!
А зараз пытанне: чым з’яўляецца Вялікі Пост для цябе? Чаго ад яго чакаеш?