Хвала Хрысту!
Хочаш змяніць свет – пачні з сябе. Але з чаго пачынаць? Маці Тэрэза ўжо дала нам адказ. Ідзіце дамоў і любіце сваю сям’ю. Разважанне падрыхтавала с. Таццяна Гмыза, SJE (парафія Святога Духа ў Грыгішках, Вільня). Не забывайся пісаць мне на Dialog-na-ty@tut.by
Не бойся пераменаў
АКТУАЛЬНА
“Вось чыню ўсё новае” (Ап 2, 5). Бог ніколі не стаіць на месцы, Ён заўсёды ў сваёй творчасці чыніць новыя рэчы. Таксама і чалавеку наканавана змяняцца. Бог дае ў нашым жыцці розныя перыяды. Як сказана ў кнізе Эклезіяста, “кожная рэч мае свой час!” (Эккл 3,1). Есць перыяды дзяцінства, маладосці, дарослага жыцця, старасці… Мы змешчаныя ў часе, жыццё падзеленае на розныя адрэзкі часу, яны ў сваю чаргу – на гады, гады – на месяцы і г.д. Вялікай мудрасцю ёсць быць на сваім месцы і ў свой час. Было б смешна, калі б дарослы сямейны чалавек сумаваў па дзіцячым садку і хацеў туды вярнуцца. Гэты час прайшоў, і ён скарыстаны настолькі, наколькі чалавек змог узяць ад таго часу, які яму быў дадзены. Падумай, як ты скарыстаў той час, які меў?.. Ці не змарнаваў чагосьці? А цяпер маеш час маладосці, час, калі робіш важныя выбары ў сваім жыцці, час пераменаў. Таму не бойся. Не бойся змяніць свайго мыслення, не бойся змяніць свайго стаўлення да жыцця, свайго прывычнага рытму. “Як бы мы выгодна ні селі, нага з часам здзервянее”, таму мы патрабуем пераменаў. І першае, што мы павінны ўсвядоміць, – якімі мы хочам быць, куды кіруемся. Бо вельмі часта мы добра разумеем, якімі мы не хочам быць, пачынаем працаваць у гэтым кірунку, але не маем ніякіх вынікаў. Таму трэба ведаць, куды ідзем.
Уяві сабе, якім ты сябе бачыш, можаш запісаць. Хто з’яўляецца тваім аўтарытэтам?
Якія рысы характару, які стыль паводзінаў ты хацеў бы мець? Калі зразумееш гэта, пачынай змяняцца маленькімі крокамі.
Маладосць – час, калі мы становімся асобай, і ад гэтага перыяду шмат залежыць. Не трэба баяцца штосьці страціць, вельмі часта такі страх блакуе нас і мы не можам развівацца. Нам здаецца, што, калі мы нешта згубім (звычкі, рэчы, людзей), жыццё спыніцца. Але нельга стаяць адной нагой на беразе, а другой у чаўне, трэба мець адвагу адплыць ад берага.
Тое, што будзе даваць нам упэўненасць на нашым новым шляху, – разуменне, што Бог ніколі нас не пакіне, Ён заўсёды побач. Яму вельмі цяжка будзе дзейнічаць праз нас, калі мы не будзем паддавацца на дзеянне Духа Святога. А Ён заўсёды дапамагае нам змяняцца, кожны дзень выбіраць, якім я хачу быць, куды ісці, што рабіць. Шмат залежыць ад нашага выбару. Бог даў нам твар, але які выраз на ім будзе, залежыць ад нас. Таму не бойся, заходзь ў човен і дазволь Духу Святому цябе весці так, як Яму падабаецца, бо ў гэтым – сапраўднае шчасце.
А зараз пытанне: што б ты хацеў змяніць у сабе?