Хвала Хрысту!
Голад – гэта першы «крок» самадысцыпліны. Калі ты зможаш кантраляваць тое, што ты ясі і п’еш, ты зможаш кантраляваць усё астатняе. І не думаю, што ты лічыш іначай.
Пішы мне на Dialog-na-ty@tut.bу
Выхаванне сэрца
АКТУАЛЬНА
«Добры чалавек выносіць з добрага скарбу сэрца дабро» (Лк 6, 45).
Ты добры чалавек? А я – добры? Ці выходзіць з нас добрае? Магчыма, акрамя дабра, часта выходзіць з нас не вельмі добрае? Значыць, у нашай скарбніцы сэрца яшчэ не ўсё ў парадку. Мы павінны займацца выхаваннем свайго сэрца. Калі бачым, што нашы словы, нашы эмоцыі, нашы справы не добрыя, – мала толькі стрымліваць сябе, трэба заняцца выхаваннем.
Вялікі Пост. Наша малітва, пост і міласціна, нашыя намаганні, наша праца над сабой, наш погляд, звернуты на крыж Езуса, гэта і ёсць выхаванне нашага сэрца. Каб у глыбіні, у скарбніцы нашага сэрца, было дабро.
Вялікі Пост. Як ты яго пачаў? Маеш намер у сэрцы на пост? Калі не, варта сёння прыняць, распачаць. Падчас Вялікага Посту мы чуем шмат парадаў, натхненняў аб тым, як перажываць пост, на што звярнуць увагу. Пост – час барацьбы са спакусамі і, спадзяюся, час перамогі над спакусамі. Дапамогай у гэтым будзе для нас пустэльня, час малітвы і посту. З дапамогай малітвы і посту, з дапамогай пустэльні, цвёрдага пастанаўлення вы-правіцца, з дапамогай Езуса мы лепей справімся са спакусамі.
Спакуса – гэта штодзённая рэальнасць. У ідэале мы пастаянна, на працягу года павінны дбаць аб сваім духоўным жыцці, удасканальваючы сябе, працаваць над сваімі слабасцямі, умацоўваць сябе Словам Божым. Памятаць, што добрыя вучні Хрыста заўсёды імкнуцца выконваць словы свайго Настаўніка.
Езус сорак дзён нічога не еў. Натуральна, што ён адчуваў голад. Можна сказаць, гэта слабое месца – «хочацца есці». Д’ябал заўсёды спакушае там, дзе адчувае слабое месца чалавека.» Вось камяні, зрабі з іх хлеб». Гэта спакуса лёгкага жыцця. Не можа быць у нашым жыцці голаду, нейкай нястачы. Калі нечага нам не хапае, тэрмінова трэба гэта вырашыць. Звычайна так рэагуем.
Пост сам па сабе – гэта недахоп чагосьці, які добраахвотна выбіраем. Але колькі ж у нас думак, спакус, каб кінуць пост, каб здацца. Што адказвае Езус? «Не хлебaм aдным будзе жыць чaлaвек» (Лк 4, 4). Як гэта разумець? Калі думаем пра тое, чаго нам не хапае, і толькі пра гэта, на гэтым закрываемся, і гэта нас яшчэ больш мучыць. Езус пашырае наш погляд на жыццё. Не канцэнтруй сваёй увагі на тым, чаго ў цябе няма. Паглядзі, што ёсць, навучыся жыць з нейкім недахопам. У гэтым жыцці ўсяго не зможам мець – паўната будзе на нябёсах.
Нам нельга згубіць веры, упэўненасці, і ўслед за імі – надзеі. Уладу над усім мае Бог, і канчатковая перамога належыць Яму. Як цябе часцей за ўсё спакушае злы дух? Як сёння гэта робіць злы дух? Варта гэта ўсвядоміць, назваць, заўважыць і пачаць барацьбу з гэтым. Дапаможа нам у гэтым пустэльня, малітва і пост. Дапаможа нам у гэтым Езус.
А зараз пытанне: дык якую пастанову вызначыў ты сабе на Вялікі Пост?