Хрыстос уваскрос! Сапраўды ўваскрос!
Калі ты зможаш паказаць любоў да Бога сваім жыццём, Яго ўбачыць увесь свет. Толькі ўвага! Шукаць трэба сэрцам. Галоўнага вачамі не ўбачыш. Дазволь Богу быць у тваім жыцці. Пішы на адрас: na-ty@list.ru.
Дазволь быць і Богу…
АКТУАЛЬНА
Ты ведаеш Бога?.. Я пішу не пра тое, ці ведаеш ты, як Ён выглядае, але пра тое, ці “пазнаеш” ты Яго. Ці ведаеш ты Яго як Сябра, як свайго Айца? Ці ведаеш Яго як Магутнага Стварыцеля? Сапраўды, гэта вельмі важнае пытанне. Бо з яго выходзяць усе астатнія пытанні, адказаўшы на якія ты будзеш ведаць, ці з’яўляешся вучнем Хрыста.
Чаму ж важна “ведаць” Бога? Давай паразважаем разам. Разумееш, любоў не існуе без пазнання. Пазнаючы адну ці другую рэч, таго ці іншага чалавека, мы адкрываем на яго сваё сэрца, або наадварот. І часам, у залежнасці ад нашай “любові”, будуем іерархію нашых каштоўнасцей. Вядома, што ў хрысціяніна Бог стаіць на першым месцы. У тэорыі. А як на практыцы?
І тут зноў узнікае пытанне. “Хто такі Бог? “…”Нам не хапае часу на малітву, бо ў нас шмат працы”. “Даўно хацелі паглядзець гэты фільм, таму Святое Пісанне пачытаем іншым разам”. І бам! Месца Бога ўжо занята. Скажы сабе кожны дзень чытаць Святое Пісанне трыццаць хвілін, каб пазнаваць свайго Бога. Але, мусіць, пачнеш чытаць і будзеш глядзець на гадзіннік, каб ведаць, колькі засталося яшчэ. Ці ўвогуле падумаеш, што ён зламаўся, бо час нібы стаіць на месцы. А цяпер уяві, што табе трэба трыццаць хвілін “пасядзець” у сацыяльных сетках… Якая для цябе розніца? Часта так здараецца, што мы пражываем дзень за днём, не заўважаючы часу, не заўважаючы Таго, хто даў нам жыццё. Мітусня забірае ўвесь час, і за ўсім гэтым мы не заўважаем, што наш “Бог” зменьваецца штодня.
Бог у маім жыцці – гэта Той, каму я аддаю больш за ўсё свайго часу. “І колькі гадзін я павінен маліцца ці сядзець у касцёле, каб Бог стаў на першае месца ў маім жыцці? – скажаш ты. – Хіба што і на працу не прыйдзецца хадзіць”. Разумееш, нічога не адбудзецца, калі ты сам не захочаш, каб Бог быў на першым месцы ў тваім жыцці. Сказаўшы аднойчы Богу “так” – гэта не аднаразовая згода, не аднаразовае запрашэнне. Цяпер ты павінен кожную хвіліну не забывацца і запрашаць Яго. Сям’я, сябры, праца… Бог не хоча быць канкурэнтам, але Ён раўнівы. Ён хоча быць першым. Але што потым, калі прыйдзе чарга пункту нумар два? Бог зноў дзесьці згубіўся у тваёй іерархіі. Скажаш, хаос? Не. Проста ва ўсіх сваіх штодзённых справах, на працы, на сустрэчах з сябрамі, тады, калі знаходзішся дома з сям’ёй, усюды, дзе ты ёсць, – дазволь быць і Богу.
А зараз адкажы на пытанне: якая ў цябе іерархія каштоўнасцей, якое месца ў тваім жыцці займае Бог?