Хвала Хрысту, даражэнькія!
1чэрвеня – Сусветны дзень масавай камунікацыі. Наконт гэтага вось якія думкі. Напэўна, кожная рэч можа прынесці добры плён, калі карыстацца ёю правільна, у тым ліку і Інтэрнэт – спадарожнік сучаснага жыцця, на які шмат ужо і нараканняў. Сапраўды, ён дае нам бязмежныя магчымасці, але ж неабходна з розумам выкарыстоўваць іх, каб не згубіцца ў яго “павуцінні”. Інтэрнэт можа дапамагчы даведацца аб навінах хрысціянскага свету… Плённасці вашаму пошуку!
Пішы мне на na-ty@list.ru
Ці не губляем смак жыцця?
АКТУАЛЬНА
Сучаснае жыццё немагчыма ўявіць без Інтэрнэту. Ён літаральна імгненна захапіў свет. Але добра гэта, ці блага для нашага духоўнага жыцця? Давайце паразважаем.
“Сусветная павуціна”, або “Сусветная сетка”, – так перакладаецца абрывіятура “WWW” (World Wide Web). Ужо сама назва павінна выклікаць у нас насцярожанасць, бо за кожнай павуцінай заўсёды хаваецца драпежны павук, а сетку закідаюць для таго, каб у яе нехта трапіў. Калі пачынаюць разважаць аб ролі Інтэрнету ў жыцці чалавека, то першае пытанне, як звычайна, гучыць так: “Што дае мне Інтэрнэт?”. А каб пытанне паставіць іначай: “Што забірае ў мяне Інтэрнэт?”. Ці не высмоктвае ён з нас духоўнасць і чалавечнасць, нібы той павук са сваёй ахвяры? Ты не згодны? Правядзем просты эксперымент. На працягу тыдня кожны дзень падлічвай час, затрачаны на сацыяльныя сеткі, прагляд відэа, навінаў у Інтэрнэце і г. д. Параўнай гэты час з часам, праведзеным у касцёле, за чытаннем Бібліі і духоўных кніг, або часам, патрачаным на размову з бацькамі, дзецьмі, блізкімі… Наступны эксперымент больш смелы – пазбаў сябе Інтэрнэту хоць на тыдзень. Не кажу аб неабходным карыстанні Інтэрнэтам, напрыклад, дзеля працы. Цяпер пачынаеш разумець?
Мы адвучыліся стасавацца адзін з адным. Замест твара суразмоўцы мы глядзім у халодны манітор, замест рукі чалавека мы трымаем кавалак пластыка – кампутарную мыш. Мы не глядзім ужо адзін аднаму ў вочы, нашыя позіркі звернуты на маленькія дысплэі тэлефонаў – дома, на вучобе, на працы, у транспарце. Людзі, прачніцеся! Дзеці гадзінамі праводзяць час з тэлефонамі, ці каля кампутараў, а дарослыя, нібы малыя дзеці, звар’яцела ганяюцца за новымі дэвайсамі! Так нельга жыць!
Хтосьці можа сказаць, што Інтэрнэт неабходны для стасункаў з сябрамі, што жывуць далёка, ці для вучобы, або, каб даведвацца аб касцёльных падзеях з рэлігійных сайтаў. Але, ці тое гэта слова – “неабходны”? Мы прызвычаеныя праз Інтэрнэт да імгненнага абмену інфармацыяй. А хто з вас атрымоўваў калі-небудзь ліст? Не, я пра сапраўдны ліст, напісаны на паперы рукой вашага сябра. Атрымоўваючы “усё і адразу”, мы губляем смак жыцця. А ў чаканні – любоў, надзея, давер, цярплівасць, радасць ад спаўнення чакання. Хіба не гэтым цнотам вучыць нас Бог? Калі адкрываеш канверт і дастаеш аркуш паперы, што дасланы з іншага горада, можа з іншай краіны, спецыяльны для лістоў, або паспешна вырваны з нататніка, ці сшытка, пранізаны жывым дыханнем чалавека і нават акроплены слязьмі – гэта не тое, што глядзець на тэкст запароленага паведамлення ў кампутарным маніторы. Хадзіць па бібліятэках, размаўляць з людзьмі, трымаць у руках жывыя кнігі, акунацца ў свет ведаў і жывых стасункаў – не тое, што у некалькі “клікаў” “сцягнуць” з Інтэрнэту гатовы рэферат. Ды аб чым мы?! Мы нават Біблію чытаем у Інтэрнэце…
Так, Інтэрнэт шмат у чым зрабіў прасцейшым нашае жыццё. Але ці заўсёды “прасцейшае” азначае лепшае? І які кошт мы плацім за гэтыя зручнасці? Мы дастасоўваем Інтэрнэт, масс-медыя, гульні і інш. да нашага духоўнага жыцця, ці наадварот – нашае духоўнае жыццё мусіць дастасоўвацца да ўсяго гэтага? А можа яго ўжо і няма – духоўнага жыцця? Можа нашая душа трапіла ў павуціну і не можа з яе выбрацца?
– Як лічыце, ці дапамагае вам Інтэрнэт духоўна ўзрастаць?