Хвала Хрысту!
Згадзіцеся, сябры, вельмі часта мы задаем сабе пытанне: у чым сэнс жыцця? Адказ на яго просты – атрымаць жыццё вечнае, да гэтага  імкнемся. Але Бог хоча, каб мы былі шчаслівымі не толькі на небе, але і на зямлі – праз выпрабаванні, цярпенні, ахвяраванні… Вы думаеце інакш? Тады пішыце мне na-ty@list.ru

Сэнс жыцця

Вядучая старонкі – Ружа Міхайлоўская

АКТУАЛЬНА

Напэўна, шмат хто чуў знакаміты выраз: “Калі хочаш нешта схаваць – пакладзі гэта на самае бачнае месца”. Гэты выраз, як ніякі іншы, акрэслівае нашыя пошукі сэнсу жыцця. Мы блукаем па самых аддаленых закутках свайго жыцця, паглыбляемся ў сапраўдныя нетры ў пошуках адказу на пытанне, якое чалавецтва задавала сабе цягам усёй сваёй гісторыі: “У чым сэнс жыцця?”. Канешне, тут у самы раз прывесці словы Езуса: “Я –дарога, і праўда, і жыццё.” (Ян 14,6) або “без Мяне нічога не можаце зрабіць.” (Ян 15,5). Але зараз я хачу паказаць вам нешта яшчэ.
Узгадваецца мне прыпавесць наступнага сэнсу. Жыў на свеце адзін мудрэц. І вось аднойчы прыйшоў да яго малады чалавек і пытае: ”Спадару годны і шаноўны, адкажы, як мне набыць шчасце, як стать шчаслівым чалавекам?” А той адказвае: “Падумай аб тым, што табе прынесла б шчасце і чаго ты прагнеш”. І, сказаўшы гэта, пайшоў да ракі і, ўвайшоўшы ў яе, стаў абмывацца. Хлапец з непаразуменнем, уваходзячы за мудрацом у раку, кажа: “Але я шмат чаго хачу, шмат прагну рэчаў, якія маглі б зрабіць мяне шчаслівым, але якіх я мець не магу”. І калі ён гаварыў гэта, мудрэц схапіў яго за шыю і апусціў пад ваду так, што той стаў захлёбвацца, з усіх сіл намагаючыся вызваліцца з-пад вады. А ў той момант, калі сілы сталі пакідаць хлопца і ён пачаў губляць прытомнасць, мудрэц выцягнуў яго на бераг і запытаў: “Вось зараз адкажы мне, чаго ты прагнуў і аб чым думаў.” Хлапец вымавіў толькі адно слова: “Паветра…”
Вось бачыце! Бачыце, як мяняюцца нашыя запатрабаванні ў розных жыццёвых сітуацыях? Даражэнькія, мы маем ўсё для таго, каб быць шчаслівымі. І праўда ў тым, што чым больш  набываем, тым вышэй сягае планка нашых запытаў. Гэта – як пагоня за ценем. А шчасце ляжыць на паверхні, яно дадзенае нам Богам, і ніхто яго не хаваў, гэта мы самі дазваляем д’яблу збіваць нас з толку ілжывымі мэтамі і прагненнямі. Трэба дзякаваць Богу за тое, што маем ад Яго. Не бывае ідэальнай працы, не бывае ідэальнай сям’і, ідэальных дзяцей і г.д. Але! Бывае ідэальнае ўспрыманне ўсяго таго, што мы маем ад Нябеснага Айца.
Нарэшце. Жыццё стане асэнсаваным ТОЛЬКІ ў момант, калі мы перастанем шукаць уласнага задавальнення і засяродзімся на патрэбах іншых людзей. Калі мы адрачэмся ад сябе і самаахвярна пачнем служыць бліжнім, а дакладней Хрысту ў постацях бліжніх, толькі тады спазнаем сапраўднае ўласнае шчасце. Сам Хрыстус – крыніца шчасця – кажа: “Калі хто хоча ісці за Мною, няхай адрачэцца ад сябе, штодня бярэ крыж свой і ідзе за  Мною” (Лк   9, 23). Прызнаемся сабе, што слова “крыж” нас пужае. Але Езус кажа: “Ярмо Маё прыемнае, і цяжар Мой лёгкі” (Мц 11, 30). Гэтую праўду спазналі ўсе святыя Божыя, і гэтая праўда зрабіла іх па-сапраўднаму шчаслівымі. Адным з ярчэйшых прыкладаў жыцця, паводле  гэтай Божай праўды, з’яўляецца жыццё святога Францішка з Асіжу. Прачытаўшы толькі яго штодзённую малітву, можна зразумець прагненні і  жыццёвыя мэты, ажыццяўленне якіх зрабілі гэтага чалавека шчаслівым не толькі на зямлі, але і ў Небе.

P.S. Я адмыслова не падаю тут тэкст гэтай малітвы. Прагну, каб вы самі пашукалі яе і, прачытаўшы, узялі да сэрца.
 
Пытанне: а ў чым ты бачыш сэнс свайго жыцця?

ШЧЫРА   Яўген Варакса (Івянец, парафія св. Михаіла Арханёла): – Мне падаецца, што чалавечая асоба заўсёды мяняецца. У маленстве сэнс жыцця – гэта новая цацка і цукерка. Потым – каханне, вучоба, здароўе бацькоў, свае дзеткі… Мы змяняемся з цягам часу, змяняюцца нашыя думкі, мары, меркаванні. Але праз увесь час трэба імкнуцца быць добрым і чалавечным. Калі кожны будзе імкнуцца з цеплынёй і паважнасцю адносіцца да тых, хто побач, свет будзе лепшым. Безумоўна, мы наўрад ці зможам пабачыць такое грамадства, але б чаму не марыць і не выконваць сваю маленькую частку: патэлефанаваць бацькам проста так, усміхнуцца выпадковым людзям на вуліцы, прытрымаць дзверы ў метро і г.д.

Сергей Ломачевский (г. Минск, приход Пресвятой Девы Марии): –  Раньше я думал, что смысл моей жизни – это семья, дом, любимая работа, финансовая стабильность. И думал я так довольно долго. Но однажды пришла интересная мысль: я представил, что все это уже имею. И тут понял, что ко всему тому, о чем  мечтал, –  как и ко всему, что я когда-либо получал, –  быстро привыкну и буду воспринимать как должное. Т. е. моя жизнь будет продолжаться дальше, и мне нужно будет что-то новое – какая-то цель, воодушевляющая меня. Но опять же: как только я достигну новой цели, все снова пройдет. Эмоции, стремления, волнующее ожидание. Что дальше? Новая цель? Новые увлечения? Так живет большинство людей – в погоне за целями, достигая и остывая. Веря, что в этих целях они и найдут свое счастье. Я верю, что есть у меня уникальная миссия, плоды которой будут приносить пользу другим  вечно. И эту миссию для меня приготовил сам Бог. И смысл моей жизни – понять ее, принять и исполнить.

Вераніка Страха (г. Ваўкавыск, парафія св. Вацлава): – Асабіста для мяне сэнс жыцця – любоў да бліжняга. Гэта можа праяўляцца ў розных момантах у жыцці. Для мяне самае галоўнае – убачыць усмешку на твары чалавека, якому ты дапамог і якога ты падтрымаў. Бываюць моманты, калі ты сам «на мяжы», разумееш, што табе няма да каго звярнуцца, няма ў каго папрасіць дапамогі, але сэрца падказвае, што ў цябе ёсць апора. Гэта Айцец, які цябе ніколі не пакіне. Сэнс майго жыцця – дапамагаць людзям, не адказваць злом на зло, па магчымасці маліцца за тых, хто мае патрэбу ў дапамозе і падтрымцы, старацца не быць абыякавай і адкрываць сваё сэрца кожнаму чалавеку, таму што ў сённяшнім свеце вельмі складана знайсці людзей, якія гатовыя аддаць апошняе для іншых.

Юрый Панін (г. Мінск, парафія Найсвяцейшай Тройцы (св. Роха) на Залатой Горцы: – Сэнс жыцця для мяне – рабіць усё для таго, каб трапіць у Божае Валадарства, каб на сустрэчы з Панам Богам было што яму адказаць. А калі дакладней, то вельмі важна зрабіць свет хоць крыху лепшым, прынесці ў яго хоць бы трошку дабра! Пэўна, я, як і кожны чалавек, раблю гэта ў свой спосаб. І калі гэта атрымаецца, то жыццё прайшло недарэмна!

Артыкулы, блiзкiя па сэнсу: