Хвала Хрысту!
Завядзі сабе звычку абсалютна ўсё вырашаць з Богам. Пакуль ты не навучышся ў момант, калі прачынаешся раніцай, шырока адчыняць дзверы і ўпускаць да сябе Бога, увесь дзень ты будзеш дзейнічаць не ў тым напрамку, у якім трэба. А варта толькі дзверы шырэй адчыніць і памаліцца Айцу свайму, і ўсё, што ты будзеш рабіць на людзях, будзе адзначана Яго прысутнасцю. Разважанні на гэтую тэму падрыхтаваў Элан Лыскоў (г. Мінск, парафія Святой Тройцы).
Памятаеш мой адрас? Пішы на Dialog-na-ty@tut.by
Прысутнасць Бога
Як жа маю сузіраць, калі не буду руплівы? Як жа буду руплівы, калі Дух Святы мне не засведчыць асабіста, што Езус – самы каштоўны, самы прыгожы і самы варты маёй увагі? Аднойчы ўвечар я застаўся адзін. Бацька мой быў тады ў шпіталі. На заканчэнне дня я захацеў паглядзець вядомы свецкі фільм з вядомымі акцёрамі Галівуда. Прыгатаваўся, знайшоў. Але раптам з’явілася такая каштоўная думка: “Чаму мне не пайсці на шчырую малітву замест таго, каб паглядзець гэты фільм? Чаму, пакуль я сам у кватэры, мне не пачаць шукаць Святога Духа голасна і з паднятымі ўгару рукамі?”. І вырашыў пайсці на кухню (там было зручна стаць на калені) і адкрыць акно, каб адчуць паветра і лепей бачыць зоркі (як Абрагам). Мне вельмі хацелася змяніць маё жыццё, жадаў, каб Езус перамяніў мой спосаб глядзець, разважаць, слухаць, рухацца, дзейнічаць… Ва ўсім я быў расчараваны, а сэрца маё мне падказвала, што я не шчыры з Ім і з гэтай прычыны зусім няшчасны. Лічыў, што лірыкі і тэорыі, фільмаў і іншага ў жыцці маім зашмат, і трэба дзейнічаць, пакуль я жывы. Мяне краналі яшчэ такія Словы Езуса да Царквы ў Лаадыкеі: “Не ведаеш, што ты няшчасны і варты жалю, убогі, сляпы і голы. Раю табе купіць у Мяне золата, ачышчанае агнём, каб ты разбагацеў, і белую шату, каб ты апрануўся і каб не быў бачны сорам тваёй галечы. Бальзамам памаж свае вочы, каб бачыць” (Апакаліпсіс, 9).
Калі пачаў маліцца, то намагаўся быць шчырым, каб гэта змяніла маё жыццё сапраўды, каб я ўжо не мог казаць сабе і Богу пасля, што мог памаліцца лепей. Маліўся старанна і доўга. Атрымаў шмат радасці, а пасля, у пэўны момант, мой язык пачаў маліцца нейкімі незвычайнымі словамі, гукамі, і мне стала ад гэтага смешна. Мне было вельмі дзіўна і радасна ад думак, што Дух Святы праявіў Сябе такім чынам, як я чытаў у Дзеях Апосталаў.
Думаю, што можа быць для кагосьці спакусай гэтае сведчанне, таму жадаю абазначыць, што лічу галоўным. Перад кожным чалавекам і кожны дзень становіцца падобнае пытанне: паглядзець чарговы фільм, ці памаліцца?.. Я пачаў вучыцца з Богам глядзець на шэрыя будні па-іншаму – вачамі веры ў тое, што Хрыстус Уваскрос, і ёсць прысутны заўсёды ўва мне, што Бог Айцец трымае мяне на Сваіх Магутных і Добрых Далонях, якімі з’яўляюцца таксама абставіны майго жыцця, што Дух Святы, калі прашу, дае мне здольнасць бачыць не так, як той, хто не мае веры ў Вечнае Жыццё. Гэта – ЧУВАННЕ. Пазнанне Бога ў жыцці як веру мне дае Сам Бог, Якога таксама прашу і аб шчырасці ў малітве штодзённай і ў штодзённым рахунку сумлення.
Пытанне: а ты – ці адчуваеш прысутнасць Бога ў сваім жыцці? Ці заўважаеш?