На Ты-11-2023

Хвала Хрысту!

Вядучая старонкі – Ружа Міхайлоўская

Вядучая старонкі – Ружа Міхайлоўская

Крыху любові – гэта вельмі шмат… Ці ты так не лічыш? Паразважай сам-на-сам шчыра, а пасля напішы мне, да якой высновы прыйшоў,  на  Dialog-na-ty@tut.bу

 

 

Спяшайцеся  любіць

 

 

АКТУАЛЬНА

 

Як  пісаў кс. Ян Твардоўскі, «Спяшайцеся  любіць людзей, бо яны хутка адыходзяць».

Лістапад запрашае нас глыбей задумацца над жыццём. Менавіта над  жыццём. У  касцёлах, асабліва ў гэтыя дні, будзем успамінаць памерлых, але не пра смерць запрашаю вас паразважаць, а пра  жыццё.

Многія ведаюць прыказку: «Куй железо, пока горячо». Цікава, што і іншыя культуры маюць гэтую мудрасць. Напрыклад, у Інданэзіі кажуць: «Падстаўляй вядро, пакуль вада цячэ». А  ірландцы кажуць: «Зачыняй вароты, пакуль конь не збег». Жыццё  дае  нам шмат шансаў, кожны дзень прыносіць нешта цікавае. Маленькія і вялікія магчымасці. Часам  хаваюцца  яны за хмарамі штодзённасці, за туманам стомы. І гэта могуць быць сапраўдныя  скарбы, якія  не  заўсёды бачым, нават калі спатыкаемся аб іх. Падумай  аб  сваіх  скарбах. Уважліва  паглядзі, што Бог  табе  дорыць. Няхай хопіць сёння табе мудрасці, каб  убачыць  скарбы. Падзякуй Госпаду за  благаслаўленні  і  стань  сам благаслаўленнем  для іншых людзей.

Мы глядзім і не можам убачыць, таму што нам важней, каб убачылі нас. Мы чуем і застаёмся глухімі, таму што мы хочам сказаць, а не слухаць. Мы не здольныя любіць, таму што нам трэба, каб любілі нас. Так і прайходзіць нашае жыццё.

«Слухаюць, а не чуюць» (Мц 13, 13). Мы маем вушы, маем добры слых, але не чуем. Слухаем Слова Божае на святой Імшы, але толькі скончылі чытаць, а мы ўжо не памятаем, пра што там было сказана. Муж і жонка часам скардзяцца адзін на аднаго: “ён мяне не чуе”, “яна мяне не чуе”. Вядома, фізічна чуе, але паводзяць сябе так, нібы не чуюць. Гэта праблема не ў органах пачуццяў, але ў сэрцы. Нейкая ўнутраная закрытасць. А ўсё вельмі проста: глядзі, слухай і любі сам. І тады адбываецца найвялікшае з цудаў –  чалавек адкрываецца ў неверагоднай прыгажосці свайго сэрца. І тваё ўласнае сэрца зменьваецца.

Божа,  дапамажы нам адкрыцца. Адкрый тое, што ў нас закрытае. Адчыні нашыя вушы, каб мы чулі Твае Словы. Адчыні нашыя вушы, каб мы чулі сваіх блізкіх, якія хочуць з намі паразмаўляць, якім патрэбна наша ўвага, дапамога і падтрымка. Адчыні нашыя вушы, каб ніхто, асабліва нашыя блізкія, не сказалі «ён мяне не чуе». Скажы над намі Сваё «эфата», каб адкрылася нашае зачыненае сэрца, каб сэрца наша адкрылася на Цябе, каб мы верылі у Цябе, пакланяліся Табе, любілі Цябе. І таксама, каб мы любілі родных, бліжніх, менавіта тут, на зямлі, пакуль яны жывыя, пакуль мы жывыя. Дапамажы, каб мы не баяліся, не хаваліся, не саромеліся, не ўцякалі ад людзей. Адкрый нашыя сэрцы, дадай нам моцы і любові, каб мы пасля не шкадавалі, што час хутка ўцёк і мы не паспелі шчодра падарыць любоў родным і бліжнім. Скажы Сваё «эфата», каб развязаўся наш язык, каб мы праслаўлялі Цябе. Развяжы  наш язык, каб мы знаходзілі добрыя, мудрыя словы, словы любові для сваіх родных і бліжніх, і для ўсіх, каго сустракаем на дарозе жыцця.

Трэба спяшацца любіць людзей, бо яны хутка адыходзяць.

 

А зараз пытанне: як будуеш адносіны з блізкімі, каб пасля ні аб чым не шкадаваць?


 

ШЧЫРА

 

Вікторыя Клявец   (г. Вілейка, парафія Узвышэння Святога Крыжа):викторыя клявец

– Сярод штодзённых клопатаў вельмі важна знайсці час для родных, каб падзяліцца з імі  цеплынёй. Прыемна ведаць і адчуваць, што мы не адны і ў нас ёсць родныя людзі! І як не хочацца прапусціць імгненне, якое можна правесці  з імі разам! Часам трэба знайсці ў сабе сілы, каб прачнуцца раней і прыгатаваць сняданак, заўважыць сумны позірк, які прамільгнуў пры размове, і падбадзёрыць цёплым словам, патэлефанаваць, нават калі няма навін. Я думаю, з такіх момантаў і складаюцца адносіны – у мітусні дзён быць заўсёды з адкрытым сэрцам і жаданнем дакрануцца да роднага чалавека рукой, словам або думкай. Што я, несумненна, хацела б яшчэ спазнаць.

Надзея Жагунь   (г. Мінск, парафія Найсвяцейшай  Тройцы):надзея жагунь

–Мне б хацелася паспяваць у жыцці ўсё. Але ж менавіта пра супакой, любоў, міласэрнасць у жыццёвай завірусе бывае цяжэй за ўсё ўзгадаць. Тым больш гэта датычыцца блізкіх. Мне бывае складана бачыць за жанчынай, з якой разыходжуся ў нейкім меркаванні, сваю маці; а за хлопцам, з якім дзелім пісьменны стол,  –  роднага брата. Трэба суцішыцца і ўзгадаць, што гэтыя людзі для меня сапраўды значаць. Тады з’яўляецца вялікае жаданне пакінуць на час свае штодзённыя справы і выказаць свою любоў, дапамагчы хоць у якой дробязі. Тады ўбачыш, што і ты – любімы. І адчуваеш блізкасць і супакой у адносінах да дарагіх сэрцу людзей.

Ганна Яфрэмава   (г. Мінск, парафія Імя Найсвяцейшай Панны Марыі):яфрэмава ганна

– Заўсёды ёсць нейкія справы, рашэнні, нейкі рух. І ты гэтаму паддаешся. Але ў такія моманты я стараюся суцішацца і даць хоць штосьці, кроплю пяшчоты і міласэрнасці. Напрыклад, сёння патэлефанавала бацькам. Я вельмі не люблю тэлефонныя размовы, але бацькоў люблю. Вядома, гэта не штосьці гераічнае, моцнае, уражлівае, але гэта значна лепш, чым нічога. Гэта як словы Маці Тэрэзы: “Усмешка – гэта наш акт любові да іншых”.

Алеся  Гедроіц  (г. Мінск, парафія Св. Сымона і Св. Алены):алеся гедроиц

– Над гэтым пытаннем, на жаль, заставіла задумацца і глыбока ставіцца да яго цяжкая хвароба блізкага чалавека. Рызыка згубіць у сваім жыцці вялікую частку любві і цяпла са стратай чалавека паказвае, наколькі важна не толькі самому быць любімым, але і аддаваць сябе дзеля роднага, блізкага. Асобыя абставіны наогул заставілі перагледзець свае каштоўнасці і як мага часцей бываць з блізкімі, тэлефанаваць і пісаць штодня, зразумець, што крыўда – гэта сапраўднае марнаванне часу. І яшчэ: каб зразумець роднага чалавека – вельмі важназ ім  размаўляць.


 

Артыкулы, блiзкiя па сэнсу:

Добавить комментарий