Хвала Хрысту! З надыходзячым Святам Божага Нараджэння!
Бог мой, пакажы Сваю славу ў нашых сем’ях. Няхай кожная сям’ будзе знакам Тваёй славы, Тваёй прысутнасці, Твайго благаслаўлення. Разважанні падрыхтавала Ганна Зяленская (г. Мінск, парафія св. Сымона і св. Алены). А ты, калі ласка, не забывайся пісаць мне на Dialog-na-ty@tut.by
Сям’я – гэта новая планета
АКТУАЛЬНА
Шчыра кажучы, калі мы з мужам стаялі перад алтаром, мы яшчэ слаба разумелі тую велізарную адказнасць, якую панясём за дадзены нам Богам дар стварэння новага жыцця. Добра, што ў нас хаця б было даволі асэнсаванае меркаванне пра тое, што такое шлюб, і ніхто не будаваў ілюзій наконт таго, што гэта бу-дзе лёгка. Абодва разумелі: каханне патрабуе шмат самаадрачэння, а сям’я – гэта зусім новы свет, цэлая планета, сапраўднае поле бою, сукупнасць сітуацый і праблем, у якіх мы будзем узмацняць нашы характары і ствараць новых сябе, для таго каб здолець любіць так, як задумаў Бог.
Перакананая, што менавіта з нас саміх – мужа і жонкі – пачынаецца адказнае бацькоўства. Каб прыняць і выхаваць дзіця, мы павінны спачатку прыняць і выхаваць сябе. Бацькі не змогуць выхоўваць дзяцей пра-вільна, калі самі спачатку не навучацца ўрокам самавалодання, цярпення, вытрымкі, пяшчоты і любові. Таму, думаю, асноўны сакрэт пра-вільнага выхавання – гэта ў першую чаргу сталасць саміх бацькоў, адзінства, цэласнасць іх саюзу, радасць у служэнні адзін аднаму.
Аднойчы “новаспечаныя” бацькі спыталі мудраца: «У якім узросце нам трэба пачынаць выхоўваць нованароджанага?”. “Вы спазніліся як мінімум на 9 месяцаў», – адказаў ім ён. І я цалкам з гэтым згодна. Псіхолагамі даказана, што жыццё ва ўлонні маці і першы год жыцця з’яўляюцца перыядам найбольш інтэнсіўнага развіцця, калі закладваецца падмурак фізічнага, псіхічнага і маральнага здароўя дзіцяці.
Асноўным пажыўным асяроддзем для фарміравання псіхікі маляняці з’яўляюцца ўласныя думкі і пачуцці маці, яе душэўны стан. Малітва, музыка, літаратура, мастацтва – выдатна. Стрэсы, хваробы, сваркі і негатыўныя эмоцыі – дрэнна. Адчуванне шчасця і сілы перадаецца дзіцяці праз спакойную ўпэўненую маці. Не сакрэт, што эмацыйны стан жанчын у большай ступені залежыць ад стасункаў з мужам. Таму перыяд цяжарнасці – гэта ўзаемная адказнасць як жанчыны, так і мужчыны.
Дзіця – гэта, у першую чаргу, пераймальнік. Яму трэба бачыць перад сабой узоры, бо інакш, як яно зразумее, за кім яму трэба ісці, каго прытрымлівацца, якім яму трэба станавіцца? Выдатна, калі перад вачыма кожны дзень бацька – мужны, высакародны, моцны, сціплы перад Богам мужчына, і маці – добрая, пяшчотная, мудрая жанчына.
Мы павінны разумець, што мы – праваднікі і гадуем дзяцей, каб па выніку адправіць іх у вольнае плаванне ў цемры сучаснага стагоддзя, напоўненага заганамі і спакусамі, таму мы павінны намагацца пабудаваць іх лодку трывалай, падрыхтаваць камізэлькі бяспекі, і, вядома, адкрыць ім Нязгаслы маяк, якім з’яўляецца Хрыстос.
А зараз пытанні: што робіш ты, каб такі маяк з’явіўся? Чым з’яўляецца, па-твойму, адказнае бацькоўства?
|
ШЧЫРА
Віталій Дунько (г. Пінск, парафія св. Бэнэдыкта і Карла Барамея): – Для себя мы поняли, как важно в семейной жизни найти того, кто нас будет объединять. Мы с Юлей часто говорили об этом и решили, что нас будет объединять Бог. И просим Его об этом в молитве. С того момента, как мы стали семьей, начали пробовать совместно молиться. Для меня стало очень важным, просыпаясь, благодарить Бога за новый день, за нашу семью. Утром мы становимся у окна перед крестом, я обнимаю жену, совместно благодарим и просим Его благословения на день, который начинается… |
|
Юлія Дунько (г. Пінск, парафія св. Бэнэдыкта і Карла Барамея): – Мы видим, как с Богом укрепляется наш брак. Появляются силы в нужный момент, покой в сердце, взаимопонимание. Бог помогает мне стать хорошей женой, Виталику – хорошим мужем; мы поняли, что не сможем сделать этого без Его помощи. Справиться самостоятельно с нашим эгоизмом, нетерпением, раздражительностью. Это Господь помогает сделать наш дом мирным, спокойным местом, куда мы хотим возвращаться с радостью. Учит нас стремиться к миру и быть опорой друг для друга. |
|
Сафія Брандыкава (г. Полацк, парафія св. Андрэя Баболі): – Я бы хотела быть мамой, которая расскажет ребёнку о Боге и будет показывать ему красоты этого мира. Понимаю, насколько важно беречь каждую минуту жизни и не растрачивать себя попусту, чтобы познать самой и показать своему ребёнку всё самое прекрасное, что вижу сама. Я бы хотела быть похожей на Марию, она является примером для меня. Мария – сильная, терпеливая, любящая. Мне кажется, для женщины-матери это самые важные качества. |
|
Віталій Шлег (г. Ляхавічы, парафія Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса): – Калі я стану татам, буду вельмі шчаслівым чалавекам, таму што дзеці – гэта штосьці большае, чым любоў. Дзіця – гэта адлюстраванне цябе. І менавіта яму хочацца перадаць увесь вопыт жыцця, але з правам выбару для яго самога. Прыклад найвялікшага апекуна – зямнога таты, ёсць святы Юзаф – чалавек справядлівы, які паказаў усяму свету, наколькі моцным павінен быць давер да сваёй жонкі. Захапляюся ім. Але ці захоча Бог скарыстаць мяне як бацьку, яшчэ не ведаю. |
